Coppelia Dondurmacısı-Gerçek Küba’dan Kesitler

Yazıyı açınca dondurmacı için bir yazı olmasını çok saçma bulabilirsiniz ama aslında birazcık Küba’nın ve Kübalının halinden anlama hissiyatı da içeren bir yazı olacak bu. Amaaa yazıdan önce bizim Coppelia Maceramızı 2 dakikada izlemek isterseniz videosu burda:)

Peki nedir bu Coppelia Dondurmacısının olayı? Fidel’in devrim sonrasında aman halkım dondurmasız kalmasın, pesosunu ödeyip çeşit çeşit dondurmalarda yesinler demiş ve 1960 yılında Kanada’dan çeşit çeşit dondurma getirtmiş. Bu dondurmalardan feyz alınarak  26 Temmuz’a Hareketine mesaj çakan bir şekilde 26 çeşit dondurma çıkarılmış ve Coppelia’da satılmaya başlanmış. Gel gör ki zaman içerisinde dondurma çeşitleri azalmış da azalmış.

Coppelia’da günün menüsü:)

Biz dondurmacıya iki defa gittik, nedenini hemen anlatıyorum.

İlk gittiğimizde sırayı gördük ama bir şekilde görevli neyle ödeyeceksiniz diye sorunca CUC dedik ve kendimizi üst katta klimalı üç beş masa olan bir salonda bulduk. Dondurmamızı sipariş ettik, 4 top dondurma için 4.5 cuc yani 4.5 dolar civarı bir ödeme yaparak salondan çıktık.

Sonrasında tekrar sıranın bulunduğu yerden geçerken kendimizi azıcık da olsa gerçekten Küba’da hissedebilmek, orada sırada bekleyen insanlara eşlik etmek istedik. Sıra da hakikaten sıraydı ama…

Ödemeyi sadece peso ile yapabileceğimiz için hemen yolun karşısındaki CADECA (para bozdurma ofisi)’ya gidip 1 cuc karşılığında 24 peso alarak paramızı bozdurduk. Ve koşarak sıraya girdik.

Upuuzuun bir sıra vardı. Gelen giden insanlar. Sürekli bağırarak İspanyolca konuşan Kübalılar, koşuşturan Kübalılar… Biz bir 15 dakika dayanabildik ve sırayı başka göreceğimiz yerler olduğu için terk etmek zorunda kaldık.

Uzayıp giden sıra…

Ama tabii ki o dondurmayı yemeyi kafamıza koymuştuk. İlk boş bulduğumuz anda scooterımıza atlayıp tekrar Coppelia’da bulduk kendimizi ve sıraya girdik. Bekledik, bekledik. Sıraya giren çıkan insanlar, sırasını emanet edenler, İspanyolca anlamadığımız bir şeyler söyleyen insanlar eşliğinde 45 dk gibi bir süre bekledik.

Orada fark ettiğim şey ise insanların bu sırayı beklemeyi ne kadar kanıksamış olduklarıydı. Bekliyorlar, sıralarını takip etmeye çalışıyorlar ama kim nerede çok da belli olmayan o sırada hiç kavga etmiyorlardı. Komünizmle gelen hayat tarzında aylık kazanılan 20-25 cuc maaşlar sonrasında beklemeleri, ucuz olduğu için dondurmacıda her saat sıra olmasını her şeyi kanıksamışlar mecburen anlayacağınız. Ayrıca dondurma sevgileri de cabası, her saat Coppelia’nın önünde sıra var.

Sırada ruhunu teslim eden bir Gökhan

Sırada beklerken bir teyze kızıyla arkamıza gelip burası bizim sıramız, geri geldiğimizde söyler misiniz dedi ve gitti. Gezdi dolaştı, kızına yemek yedirdi, aradan epey bir zaman geçti ve geri geldi. Sırasına tekrar yerleşti. İçeri giderken de sanırım herkesin bunların sırada ne işi var diye bakmasından olacaktır ki içeride bir şey sorarlarsa Meksika’da öğrenciyiz deyin gibi bir şeyler söyleyerek gitti. Evet İspanyolca bilmediğimiz için zaten pek şansımız yoktu ama neyse ki soran da olmadı bu sırada ne işiniz var diye.

Bu arada Coppelia parkın içinde bir kompleks, ufak binalar var içerisinde, hangisinde ne oluyor tam olarak bilemedim, bizim girdiğimiz sıradan bahçede açıkta masalara aldılar ama sonra fotoğraflardan gördüğüm kadarııyla farklı salonlar da var.

Eveet yaklaşık 45-50 dakika ya da daha çok tam bilemiyorum o esnada başıma güneş geçmişti çünkü:D bekledikten sonra sonunda içeriye girebildik. Girdik girmesine ama acaba nasıl sipariş verecektik? Etraftaki insanların masalarına baktık, girmeden önce listedeki dondurmalara baktık ve coco ve guava söyledik. Ama tabak geldiğinde bizimkilerde iki top vardı ve yan masalardaki tabaklarda daha da büyüktü porsiyonlar.

Sonra tabii ki bununla yetinmedik ve dondurma da gerçekten lezzetliydi, hele de o sıcakta. Malum ağustos ayında Küba’ya gitmek pek de akıllı işi değil. Gökhan garson kadının yanına gitti ve telefondaki gogle.translate uygulamasından bir iki duyduklarından birkaç şey söyleyip geri geldi. O İspanyolca parçalamaya çalışırken kadını da epey bi eğlendirmiş tabi:D Sonrasında bize beş topluk bir tabak daha geldi. Gözümüzden mutluluk fışkırıyor, onu da iştahla yedik ve ödemek için tekrar cebelleşmeye başladık. 9 top dondurma sadece 9 peso tuttu. Bu da demek oluyor ki dolar olarak yaklaşık 40 cent ediyor.

Mutluluk getiren dolu dolu yeni tabak

Dondurma yemenin ve halkın arasına karışmanın mutluluğuyla oradan ayrıldık. İlla gidin sırada bekleyin diyemem çünkü gerçekten çok vakit alan bir etkinlik ama insanlar nasıl yaşıyor, ne şartlarda hayatlarına devam ediyor anlayabilmek için ufak bir şans bu dondurmacı.

Not: Biz sırada beklerken Küba’da epey popüler olmamızı sağlayan scooterımıza da ilgi büyüktü, fotoğraflarını çekiyordu ara ara insanlar 🙂

Tatlı Kübalı abla her yönden fotoğrafını çekti:)

Coppelia Adres: Calle L, Calle 23 kesişimi, Vadedo, Havana

Diğer Küba Yazılarımız için tıklayın,

Küba’ya Gitmeden Bilinmesi Gerekenler